Son

Birkaç kez bırakır gibi yapıp döndüm, bıraktım, hayır bırakmadım vs vs.. Ancak bugün resmi olarak karar aldım ki, artık buraya yazmayacağım.
Bu kez karar kesin.
Buraya yazmanın gereksizliğinden çok, kendi içimdeki bir sorgulama süreci sonunda aldım bu kararı. Günlük tutan biri değilim, hiçbir zaman da olmadım. Bloglarını günlük şeklinde tutanları da okumuyorum zaten. Günlük dediğin, deftere, elle ve herkesten gizlenerek yazılır. Başkasının günlüğünü okumak, o kişiye bir hakaret sayılırdı eskiden.. Şimdi ise, iki gram seks uğruna "günlük"lerini internetten dağıtıyor insanlar. Neyse konumuz bu değil.

Uzun zamandır üzerinde düşündüğüm konu, olduğumu sandığım kişi olmadığımı anladığım zaman ne yapacağım idi. Aslında bunu düşünebilmek için, açıkca görülebileceği üzre, olayın farkında olmak gerekli. Kabul edersiniz ki, yıllardır olduğun kişi olmadığını kabullenmek kolay değil. Yas tutmanın beş aşamasını da yaşadım artık sanırım. Son aşama olarak, kabullenme aşamasındayım sanırım şu anda. Ve bu aşamayı da atlamaya yönelik ilk adım olarak, yazmayı bırakıyorum. Çünkü çıkanlar doğal değil. Ben değil, benden değil...

Bir alttaki yazıda da değindiğim gibi, artık hiçbirşeyi kendim için yapmadığımı farkettim. O halde yapmıyorum. Etrafımda görüğüm herşeyi bloguma nasıl aktaracağımı düşünerek tüm günümü harcayıp, daha sonra da hiçbirşey yazmadan günler geçirmek yerine artık burayı düşünmemeyi yeğliyorum. Sanırım en iyisi bu.

Bugüne kadar yazılarımı okuma işkencesine katlanan herkese teşekkürlerimi iletirim.
Geriye kalan hayatınızda, benli veya bensiz, başarılar ve mutluluklar efem.

Eylem out.
Pıçıs..